Column “Achter de kaft 13” op 4 februari 2021 van Dolf Middelhoff, hoofdredacteur en fotograaf. Foto: Een stelsel van bogen en dunne latten vormt de contour van de gewelfschalen.
Het worden spannende dagen in de Urbanuskerk. Niet om de vraag of de jongens van Nico de Bont de ijzers nog kunnen onderbinden op de Poel, maar of de boel het houdt in de kerk. Die is nog steeds verzadigd met water dus de strenge vorst die wordt verwacht zou voor grote problemen kunnen gaan zorgen.
Op het dak is boven op een vochtwerende folie een dubbele laag isolatieplaten aangebracht. Momenteel wordt als toplaag nog een damp-werende folie aangebracht. Wanneer die erop zit, kan het aftimmeren met het dakbeschot beginnen. Op dat dakbeschot zullen de leien worden aangebracht. De dakkapellen die louter als versiering op het dak komen, staan nu nog als losse Piggelmee-huisjes op de steigers te wachten. Ze stonden er vroeger ook, maar ze zijn straks niet meer van binnenuit toegankelijk. Er worden geen gaten in het dak gezaagd.
De afgelopen weken is er vooral veel onder het dak gewerkt. Niet uitsluitend, want in het koorgedeelte van de kerk zijn de zes ribben opgemetseld die het koorgewelf moeten gaan dragen. In de sacristie is de schade aan het roosvenster van de zolder aan de buitenzijde hersteld. De binnenzijde volgt nog.
Onder het dak begint het gewelf van de eerste travee vanaf de orgelzolder al aardig vorm te krijgen. Een week geleden werden daarvan de ribben opgemetseld en aangesloten op de sluitsteen. Intussen is met een subtiel stelsel van gebogen steunen en dunne latjes de contour opgezet van de gewelfschalen. In de vele bronnen die ik heb bestudeerd, staat dat die in de Middeleeuwen en gedurende de neogotiek uit de hand werden gemetseld. Zonder gebruik te maken van ondersteuning. Dat durft men tegenwoordig blijkbaar niet meer aan.
Voorzorgsmaatregelen
Afgelopen donderdag was ik voor het laatst op de bouw en zag met eigen ogen dat er flink aan de afsluiting van openingen was gewerkt. Het open uiteinde van de dakkap was afgedicht met isolerende folie en alle doorgangen vanuit het schip naar de gewelven boven de zijbeuken waren afgesloten met isolatieplaten. Ook het nog geopende koor was afgesloten met zeilen. Inmiddels zijn er ook een aantal grote kachels geplaatst om de kerk zodanig te verwarmen dat de combinatie van vocht en vorst niet tot al te veel problemen gaat leiden.
‘Windstil, licht vriezend weer zou het beste zijn.’, verzuchtte ik in de slotzin van mijn vorige column. Wat we krijgen zijn arctische toestanden…